Last part

Al vliegend boven Zuidoost Azië dan het laatste gedeelte van onze reis. Bij het verlaten van Sealife kregen we nog een foto boekje aangeboden met wat foto's van ons in een standaard boekje wat je voor, ahum, 40 dollar kon kopen. Als je de foto's wilde downloaden kon dat ook, dan kon je een code kopen waarmee je ze op internet kon zien. De code zat alleen achter in het boekje en was niet zo lastig te onthouden (4 letters, 12 cijfers). Besparingsmodus aan, nee gezegd tegen het boekje en later op internet gekeken of we ze konden downloaden, en gelukt haha! Na Sealife teruggelopen naar het hostel en genoten van de free chicken met rice die ze aanboden. Vrijdag zijn we nog even op pad gegaan voor souvenirs, vervolgens besloten om toch ook maar de Sydney tower op te gaan (ook hier konden we met flinke korting op via het hostel). Leuk uitzicht gehad omdat het supergoed weer was in Sydney (het schijnt dat het in de afgelopen 150 jaar niet zo warm is geweest in deze tijd van het jaar) en ook hier werden er foto's gemaakt. Helaas waren we al een beetje verpest dat we wisten dat het gratis kon, want dit boekje was echt leuk. Code weer onthouden en foto's later weer gedownload :). Daarna doorgelopen naar de Operabar bij het opera house, waar we afgesproken hadden met Lotte en Niels. Lotte kent Mandy van het zwemmen bij AZ&PC, en die wonen/werken nu voor een tijdje in Sydney dus het is wel leuk om dan even met bekenden te kletsen! Het was er druk, later zou namelijk Vivid beginnen, de lichtshow die op meerdere plekken in de stad werd gehouden. Met ons door Lotte veroverde plekje had je een geweldig uitzicht op het opera house, en om 18u werden er tientallen figuren en kleuren op het opera house geprojecteerd! Later hebben we wat gegeten aan de andere kant van de haven met een Australische vriendin & aanhang van Lotte en Niels, en nog wat andere plekken aanschouwd waar shows waren, voor we weer op weg naar het hostel gingen. De volgende ochtend tas ingepakt, airport shuttle geregeld (welke niet kwam, omdat die pipo niet naar binnen kwam om ons op te halen terwijl dat het wel het verzoek van het hostel is, maar de volgende pipo kwam wel. Deze mocht wel een keer een nieuw busje (en z'n rijbewijs) aanschaffen, we waren blij dat er gordels in zaten ;). Op het vliegveld ingecheckt (kon niet online om een of andere vage reden), tassen waren mega licht, we mochten samen 64 kg en we hadden 35 kg samen haha. Probleempje was alleen dat meneer de steward geen boardingpassen voor de vlucht van Abu Dhabi naar Amsterdam kon printen, of we dat even in Abu Dhabi kunnen doen. Lekker dan, daar hadden we op de heenweg ook gezeur. In eerste instantie stonden we geboekt op dezelfde stoel (hoe dan?!), en als het goed is heeft KLM dat al aangepast, maar we gaan het meemaken straks. Door naar de customs en ook hier kwamen we niet vlekkeloos doorheen. Mandy haar paspoort is te nieuw, die kunnen ze nog niet scannen met gewone apparaten, dus vervolgens wordt je paspoort door 3 poppetjes meegenomen en gecheckt. Afijn, na 10 minuten mochten we door, A380's gekeken en op naar het vliegtuig voor vlucht 1 naar Abu Dhabi, een zit van 14u en 35 min. Eenmaal in het vliegtuig hadden we lastpost 1 gesignaleerd in onze nabijheid, een kind, frans hoe kan het ook anders, dat urenlang aandacht vroeg door te krijsen. Onze sympathie voor Fransen is hiermee onder het vriespunt gekomen. Bij de volgende vlucht sluit Mandy ze op in het toilet. Boardingpassen zijn inmiddels gereed, helaas is het kastje - muur verhaal geëindigd in 2 niet zo chille plaatsen. Laten we maar zo zeggen, bijna thuis!!

Tot snel iedereen! XXX